Ipinakikita ng apelyido ang pinagmulan ng mga tao mula sa isang ninuno, nagsasaad ng pag-aari ng isang grupo sa isang partikular na genus. Ang tradisyon ng pagbibigay ng mga namamana na pangalan ay lumitaw sa mga X-XI siglo, ngayon ginagamit ito kahit saan, maliban sa isang makitid na bilog ng mga bansa. Halimbawa, sa mga apelyido sa Iceland ay ipinagbabawal ng batas. Sa karamihan ng mga estado, ang pangalan ayon sa kasarian ay malawakang ginagamit at may sariling katangian ng edukasyon at paggamit. Sa artikulong ito titingnan natin ang mga apelyido ng Espanya.
Kasaysayan ng paglitaw ng mga apelyido sa Espanya
Tulad ng sa ibang lugar, sa Espanya sa unang mga tao lamang ang may mga pangalan. Sila ay ibinigay sa bata sa binyag at pagkatapos ay opisyal na naaprubahan. Habang lumalaki ang populasyon, ang iba't ibang mga pangalan ay hindi sapat upang maiwasan ang pag-uulit. Ang mga taong may parehong pangalan ay nagsimulang magkita ng madalas, na nagdulot ng pagkalito. Pagkatapos ay nabuo ang isang tradisyon upang mabigyan ang isang bagong panganak na pangalan, na naging apelyido sa panahon ng pag-unlad ng estado ng Espanya.
Gayundin, para sa kaginhawaan, ang isang salita ay maaaring maidagdag sa pangalan na tumutukoy sa isang tiyak na tao. Ito ay lubos na pinadali ang gawain ng pagkilala sa isang tao sa isang kasaganaan ng mga pangalan. Ang mga pamamaraan ng pagbuo ng isang pangalang gitnang, na kalaunan ay naging pangalan ng pamilya, ay katulad ng mga katulad na proseso sa ibang mga pambansang pangkat.
Sa pangalan ng mga magulang
Ang pinakasimpleng bagay na nakamit ng mga Espanyol ay upang idagdag ang pangalan ng isa sa kanyang mga magulang sa pangalan ng tao. Halimbawa: "Jorge, anak ni Jose" (Jorge, el hijo de Jose). Kasunod nito, ang form na ito ay nabawasan sa isang simpleng Jorge Jose (Jorge Jose), ang pangalawang salita ay itinuturing na apelyido. Ang preposition de ay may kasaysayan na nanatili sa ilang mga variant ng mga pangkaraniwang pangalan. Ngunit hindi ito nagpapahiwatig alinman sa marangal na pinagmulan ng may-ari ng pamilya Espanya, o anumang mga tampok ng kanyang pamilya, tulad ng iniisip ng marami.
Sa pamamagitan ng lugar ng kapanganakan o tirahan
Katulad nito, ang mga salitang nauugnay sa isang katangian ng teritoryo ay idinagdag. Halimbawa, si Maria mula sa Valencia (Maria de Valencia). Sa paglipas ng panahon, tumigil ang preposisyon, at ang buong pangalan ay naganap sa anyo ng Maria Valencia. Ang preposition de, tulad ng sa nakaraang kaso, kung minsan ay humahawak, ngunit wala itong pagdala ng semantiko.
Sa pamamagitan ng trabaho
Ang pangalawang kahulugan ng salitang idinagdag sa pangalan ay maaaring magpahiwatig ng isang propesyon, pamagat, posisyon. Gamit ang pamamaraang ito, nabuo ang mga pangalan ng Espanya, tulad ng, halimbawa, Herrero (panday), Escudero (paglikha ng mga kalasag), Zapatero (tagagawa ng balbas) at marami pa.
Naka-nicknam
Ang mga nicknames na nagtatampok ng anumang maliwanag na tampok sa hitsura o katangian ng isang tao ay nagsilbi rin bilang isang paraan ng pagkilala sa pagitan ng mga taong may parehong pangalan. Ang mga tampok na katangian ng ninuno ay dinala sa mga kontemporaryo ng mga apelyido na sina Barbudo (may balbas na lalaki), Rubio (may buhok na blond), Bueno (maluwalhati), Franco (matapat), atbp.
Ang mga apelyido sa EU
Ang isang karaniwang anyo ng mga apelyido ng Espanya ay ang form na may mga suffix -es. Kung saan nagmula ang gayong mga pagkakaiba-iba ay hindi alam ngayon. Ngunit ang katotohanan ay nananatili - ito ay isa sa mga pinakatanyag na uri ng mga generic na pangalan. Karamihan sa mga apelyido na ito ay nagmula sa pangalan ng ama. Kaya, mula sa Gonzalo Gonzalez ay nabuo, mula sa Rodrigo - Rodriguez, mula Ramona - Ramones, atbp.
Babae at lalaki apelyido ng apelyido
Sa ilang mga wika mayroong pagkakaiba ng mga nominal form na batay sa kasarian. Kaya, halimbawa, sa Russian ang pagkakaiba na ito ay ayon sa kaugalian na ipinahayag sa pagtatapos. Ang mga apelyido ng lalaki at babae ay walang pagkakaiba sa pagbigkas at pagbaybay. Ang isa pang kagiliw-giliw na tampok ay ang mga kababaihan sa bansang ito ay hindi kumuha ng pangalan ng asawa, kahit na madalas nila itong idagdag pagkatapos ng kanilang sariling.
Ang mga pangalawang pangalan ay nagsimulang ipasa mula sa ama hanggang sa anak na lalaki, nakakakuha ng isang paanan para sa buong lipi. Dahil sa pagkakapareho ng mga palatandaan kung saan natanggap ng pamilya ang apelyido mula sa kanilang ninuno, marami sa kanila ang medyo pangkaraniwan. Samakatuwid, madalas na matugunan ang mga Kastila na may parehong apelyido, ngunit hindi mga kamag-anak.
Karaniwang mga pangalan ng Espanyol
Karamihan sa mga pangalan sa mga bansang nagsasalita ng Espanya ay may mga sumusunod na generic na pangalan:
- Si Fernandez.
- Rodriguez.
- Sanchez.
- Gomez.
- Garcia.
- Gonzalez.
- Lopez.
Ang mga bihirang apelyido ng Espanya ay kasama ang mga hiniram mula sa ibang mga wika, nagpapahiwatig ng ilang natatanging tanda ng isang tao, o nagmula sa mga pangalan ng mga hindi gaanong populasyon na lugar. Halimbawa, ang tanyag na mananakop ng ika-16 na siglo, si Alvar Nuñez Cabeza de Vaca, na ang apelyido ay isinalin bilang "pinuno ng isang baka", ay tumanggap ng gayong pangkaraniwang pangalan mula sa pangalan ng lugar sa lalawigan ng Espanya. Ang isa pang halimbawa ay ang apelyido Picasso, sikat sa buong mundo salamat sa may-ari nitong may-ari. Nakuha niya ang artist mula sa kanyang ina, at ito ay ang maliit na paglaganap ng pangalang ito na hinikayat si Pablo Ruiz Picasso na pumili sa kanya para sa opisyal na presentasyon.
