Ang Dobrovolskaya Julia Abramovna ay malawak na kilala sa mga bilog ng pedagogical at pang-agham. Ang kanyang merito ay ang paglikha ng pinakamahusay na aklat-aralin sa wikang Italyano sa buong mundo, ang pinaka kumpletong diksyonaryo: Russian-Italian at Italian-Russian.
Marami siyang isinalin na pelikula, libro, artikulo sa kanyang buhay, sanay na maraming mag-aaral. Propesor ng Milan, Trieste, Trent University Dobrovolskaya ay gumawa ng higit pa sa sinumang iba pa upang ipamuhay ang wikang Ruso sa Italya. Mahigit sa isang beses, iginawad ng gobyerno ng Italya ang kanyang mga gawi sa kultura.
Bata, kabataan
08/25/1917 sa Nizhny Novgorod sa pamilya ng arborist ay ipinanganak sa hinaharap na scholar-philologist na si Julia Dobrovolskaya. Ang kanyang talambuhay sa mga taon ng kabataan ay napansin ng pamilyang lumilipat sa Hilagang kapital. Ang kanyang ama ay nagtatrabaho bilang isang tagaplano sa produksiyon ng Leningrad, at ang kanyang ina - isang guro ng Ingles.
Matapos makapagtapos ng paaralan, ang batang babae sa pagpili ng propesyon ay sumunod sa mga yapak ng kanyang ina, na nag-enrol sa philological faculty ng LIFLI. Ang mga guro ni Julia ay napalad na mapalad: ang bantog na siyentipiko na si Propp V. Ya. Sa panimulang pagtuturo sa mga mag-aaral hindi lamang ang wikang Aleman, ngunit ipinaliwanag kung paano maramdaman ang wikang ito.
Hanggang sa katapusan ng kanyang buhay, nagpasalamat si Julia Abramovna kay Vladimir Yakovlevich dahil sa itinuro sa kanya ang mga pangunahing kaalaman sa sining - upang maging isang polyglot. Sa hinaharap, gamit ang kaalamang natamo, natuto si Yulia Dobrovolskaya halos lahat ng mga pangunahing wika sa Europa sa kanyang sarili.
Ang isang napakatalino na edukasyon ay nagbigay ng pagtaas sa euforia: ang hinaharap ay tila isang masigasig na miyembro ng Komsomol na may "mga kastilyo sa hangin".
Napilitan siyang mag-sign
Ang mga nagbasa ng kanyang talambuhay ay maaaring magkaroon ng isang kaugnayan sa mga linya ng Vladimir Vysotsky: "Ang snow na walang dumi, tulad ng isang mahabang buhay na walang kasinungalingan …".
Nakita niya ang gayong snow sa isang kampo na malapit sa Moscow. At bago iyon, inakusahan siya sa isang singil ng pagtataksil (Artikulo 58-1 "a"), kung saan siya ay dapat na mabaril o 15 taon sa bilangguan. Si Yulia Dobrovolskaya, sa kabila ng panggigipit, walang tigil at hindi inamin ang ipinataw na pagkakasala.
Ang babaeng ito ay hindi napag-usapan tungkol sa kung anong mga hakbang ng impluwensya ang inilapat sa kanya ng mga kaso ng balikat ng mga masters sa makapal na dingding na mga casemates. Isang parirala lamang ang lumabas sa kanyang bibig: "Maaari mo lamang isipin: Lubyanka, Lefortovo, Butyrka …"
Matapos mabigo ang mga pagtatangka na masira, ipinadala siya sa kampo ng Khovrinsky. Ang "memorya" ng mga oras na iyon para sa kanyang buhay ay nanatiling kawalan ng kakayahan na magkaroon ng mga anak dahil sa mahirap na paggawa.
Ang 28-taong-gulang na babae ay pinakawalan sa ilalim ng amnestiya ng 1945.
Dobrovolskaya tungkol sa mga misyonero ni Stalin sa Espanya
Siya ay naging hindi kanais-nais pagkatapos ng "paglalakbay sa negosyo" sa Espanya.
Ang miyembro ng Komsomol na si Yulia Dobrovolskaya ay tumugon sa tawag ng isang "tao sa damit na sibilyan" na nagrekrut ng mga tagasalin upang lumahok sa pagtulong sa mga Republika. Ngunit sa loob ng tatlong taon na trabaho, nauunawaan ng batang babae kung bakit nagpadala si Stalin ng 30 libong mga espesyalista ng militar at enkavedesh.
Ang mga "internationalists" na may kasuotang pang-militar ay nagsilbi bilang mga tagapayo hindi lamang sa armadong pormasyon ng mga Republikano, kundi pati na rin bilang mga tagapayo sa dali-dali na nilikha na analogue ng NKVD. Ang tinubuang-bayan ng Cervantes ay inihanda upang maging isang bansa ng partocracy. Mula sa mga lokal na komunista ng Popular Front, ang mga bisita ay gumawa ng pagkakatulad sa mga komisyoner ng Bolshevik.
Ang mga tinanggap na pribadong pag-aari, nakipag-ugnay sa kanilang sariling mga kababayan. Ang mga Kastilang Katoliko ay pilit na sinubukan na maging mga ateista, pumutok ang mga simbahan, pinatay ang mga pari. Ang mga kaganapan na binuo ayon sa mga Stalinist na kanon ng "klase ng pakikibaka".
Kasalanan ng mga Espanyol
Ang populasyon, na tumanggap ng "mga kasama" na dumating sa kanila bilang mga anti-pasista, ay nakita ang kanilang mga gawa, nagrebelde at suportado ang kanilang militar, na nagtaas ng isang paghihimagsik. Sa partikular, ang "Spanish Chapaev" (nauna nang nagsanay sa Frunze Academy, isang kaibigan ni Julia Abramovna Valentin Gonzalez) ay napagpasyahan na ang mga komunista ay katulad ng mga pasista.
Sa halagang isang milyong buhay ng mga Kastila, natalo ang mga Republikano, at pinalayas ang "internationalists". Si Julia Dobrovolskaya, na bumalik sa kanyang tinubuang-bayan, tumahimik sa kanyang nakita at naranasan.
Nagkaroon siya ng mga kaibigan sa mga pasyon, na sa kalaunan ay naging disgrasya sa USSR. Ang tagasalin ng batang babae ay isang kilalang tao (ito ay napatunayan ng kanyang imahe sa nobelang "Para sa Kanino ang Mga Tol sa Tol" ni Ernest Hemingway).
Malinaw, ang kabataang babae na bumalik sa USSR ay na-repressed "nang maaga at kung sakali": dahil sa takot na maaaring siya ay sumulat tungkol sa digmaang Espanyol sa Western media o gumawa ng isang bagay na ganoon.
Pagkaraan ng 40 taon, ang tagasalin ay nasa Barcelona, at iiwan niya ang eroplano na may isang mabigat na puso, nakakaramdam ng kahihiyan para sa misyon ng kabataan.
Nakatulong upang mabuhay
Tulad ng naalala ni Yulia Abramovna, para sa kanya, sa ilalim ng pang-aapi, ang pinakamahalagang bagay ay hindi mapoot, hindi tumigil sa pagkakita ng magagandang bagay sa mga tao. Sinunod niya ang panuntunang ito, tandaan, maalala at salamat sa mga tao na, sa tawag ng kaluluwa, gumawa ng mabubuting gawa. Gayunpaman, sa kanila lalo siyang nagpapasalamat:
- sa kanyang disenteng unang asawa, si Evgeny Aleksandrovich Dobrovolsky, isang nomenclature worker na nagpakasal sa isang "zechka" at nagsakripisyo ng kanyang karera;
- ang inhinyero ng kampo ng pabrika ng Khovrinsky na si Mikhailov, na nag-ayos sa kanya bilang tagasalin;
- isang kulay-abo na buhok, pinuno ng pulisya na, sa kanyang sariling peligro, ay nagpalabas sa kanya ng isang pasaporte bilang kapalit ng isang sertipiko ng paglabas.
Sabihin mo sa akin kung sino ang iyong kaibigan …
Ang sinaunang kawikaang Romano ay tumayo sa pagsubok ng oras. Maraming taon ng pakikipagkaibigan na konektado kay Julia Dobrovolskaya sa maraming karapat-dapat at magagandang tao:
- bilanggo ng Gulag, aktibista ng karapatang pantao, kritiko ng panitikan na si Leo Razgon;
- makata, tagasalin, publicist na si K Attorney Chukovsky;
- publicist, translator, makata, mamamahayag na si Ilya Erenburg;
- Si Campessino (Valentin Gonzalez), kumander ng Republikano, kasunod na pinigilan;
- Kuwento ng mga batang Italyano na si Gianni Rodari;
- pintor na si Renato Guttuso;
- Propesor ng Moscow State University Merab Mamardashvili;
- manunulat na si Nina Berberova, asawa ni Vladislav Khodasevich.
Personal na buhay
Si Yulia Dobrovolskaya, pagkatapos ng kanyang paglaya, ay nagturo sa Moscow Institute of Foreign Languages mula 1946 hanggang 1950. Siya ay nakikibahagi sa mga gawaing pedagohikal at pagsasalin.
Competent at principled, ito ay hindi kasiya-siya para sa mga partisan manipulators. Isang okasyon upang masisi siya ay natagpuan sa lalong madaling panahon. Minsan isinalin ni Yulia Abramovna ang isang artikulo ng nilalaman ng Katoliko. Ang guro at tagasalin ay lubos na nakaranas ng "kalayaan ng budhi sa pormat ng Sobyet."
Siya ay pinaputok mula sa kanyang trabaho. Malakas ang presyur kaya iniwan siya ng kanyang unang asawang si Evgeni Dobrovolsky.
Gayunman, si Yulia Dobrovolskaya ay nagpasiya upang mapatunayan ang kanyang kaso pagkatapos ng katotohanan at makakuha ng trabaho sa MGIMO. Doon ay sinimulan niyang alagaan ang pinuno ng departamento ng mga wikang Romance S. Gonionsky, nagpakasal sila. Si Semyon Aleksandrovich ay naging isang tunay na suporta at suporta sa kanyang asawa. Dahil sa sakit ng kanyang asawa, si Dobrovolskaya ay nabiyuda pagkatapos ng labing siyam na taon.
Aktibidad na propesyonal
Ang dahilan para umalis ang propesor sa USSR ay isang opisyal na pagbabawal sa kanyang pagtanggap ng isang pang-internasyonal na parangal.
Noong 1964, si Yulia Dobrovolskaya, "Praktikal na Kurso ng Wikang Italyano", natapos ang trabaho sa kanyang maalamat na aklat-aralin. Sa pamamagitan ng paraan, hanggang ngayon (para sa kalahating siglo) ang manu-manong ito ay pangunahing para sa mga mag-aaral ng philological. Para sa gawaing ito, kinikilala bilang klasikong, noong 1970 ay iginawad ng pamahalaan ng Italya ang propesor ng MGIMO Yulia Abramovna isang pambansang gantimpala para sa mga nagawa sa larangan ng kultura.
Gayunpaman, hindi pinahintulutan ng gobyerno ng Sobyet na pumunta siya sa ibang bansa para sa paggawad. Si Julia Dobrovolskaya, isang kilalang tagasalin sa mundo, ay naramdaman sa kanyang kabataan, na naka-lock sa mga dingding ng mga casemates. Siya, taimtim na inaasahan na sa pagbagsak ng madugong rehimen ng pinuno at ang pagdating ng tunaw ng 60s, ay maaaring magtrabaho nang malaya, ay lubos na nabigo. Napagtanto ng propesor na hindi ito burukrasya ng institusyon na nakakalason sa kanya - siya ay naging pagtutol sa sistema.
Si Julia Abramovna ay hindi makagawa ng mas maraming mga eksperimento sa kanyang sarili. Noong 1982, pumasok siya sa isang kathang-isip na kasal sa isang mamamayan ng Italya at umalis sa bansa. Dito, tinulungan siya ng kaibigan ng Milanese na si Emmy Moresco, na humihiling ng isang pabor mula sa kanyang kaibigan na si Hugo Giussani.
"Guro para sa buhay"
Nang umalis sa Italya mula sa USSR, si Julia Dobrovolskaya ay nanatiling pareho ng "guro": palagi siyang napapalibutan ng isang dagat ng mga mag-aaral na may mga katanungan. Sinenyasan niya, nagturo, inirerekomenda. Galit siyang nagtrabaho, sa kabila ng kanyang 65 taong gulang.
Ito ay nangyari na ang pamagat ng propesor ng Sobyet ay hindi nangangahulugang marami dito, bagaman ang mga lokal na lingguwista ay namangha sa malawak na kaalaman ng guro ng Russia. Gustong sabihin ni Julia Abramovna na walang nagbigay sa kanya ng kahit ano. Pagkaraan ng pitong taon, siya ay naging isang propesor sa Italya. Ang pagtatanggol niya sa disertasyon ng doktor ay isang kaganapan para sa pang-agham na komunidad ng bansang ito.
Dobrovolskaya ay palaging nadama tulad ng isang kinatawan ng isang mahusay na kultura - Ruso. Sumali siya sa paglathala ng mga isinalin na libro ng mga klasiko ng Russia. Ang mga Italyano ay humanga sa "guro ng Russia": ang manunulat na si Marcello Venturi ay nagsalita tungkol sa kanya sa kanyang nobela: "Gorky Street, 8, apartment 106". (Minsan ito ang kanyang tirahan).
Kadalasan, lumitaw ang luha sa harap ng kanyang mga mag-aaral na Italyano nang, sa kanilang kahilingan, isinaysay ni Julia Dobrovolskaya ang kanyang buhay. Ang talambuhay ng tagasalin at guro ay nagpapaalala sa kanila ng isang nobelang pakikipagsapalaran: "Paano? Kailangan mo bang makaranas ?! Pagkatapos ng kanyang pagkamatay sa 2016, ang mga kasamahan sa unibersidad ay magalang na kinilala na ang kanyang mga gawa ay sapat sa mga siyentipikong merito ng buong koponan.
Nangyari lamang na nangyari na ang dalawang bansa, dalawang kultura, dalawang sibilisasyon ay naaninag sa mahirap na kapalaran ng babaeng ito.
